Bijna vijf jaar na ‘Beams’ is de producer terug en in een cerebrale bui.

Het is bijna vijf jaar geleden dat Matthew Dear zijn laatste album ‘Beams’ uitbracht. Wat heeft hij in die tijd uitgespookt?? Nou, hij heeft wat werk verzet onder zijn techno-alias, Audion, en blijkbaar heeft hij nogal wat tijd doorgebracht in Californië. Zijn comeback-single ‘Modafinil Blues’ werd geschreven in de Topanga Canyon van de staat, samen met Troy Nōka, een oude Frank Ocean-medewerker. Betekent dat dat hij heeft besloten om zijn hand te proberen op een geluid dat lijkt op ‘Blond’? Niet verwonderlijk, nee.

‘Modafinil Blues’, genoemd naar de cognitief-verhogende ‘smart drug’, combineert humeurige elektronica, onderbroken door ingewikkelde, flitsende synths en een constant pulserend hart, met Dear’s eigen, onderscheidende en krachtige bariton. In die zin heeft het een vleugje Depeche Mode (waarschijnlijk niet verwonderlijk gezien het feit dat Dear zich opende voor de cultlegendes tijdens hun arena-tour in 2013).

Achter die hartslag ligt een existentieel, tot nadenken stemmend hart, een hart waar Dear nadenkt over het idee om vast te zitten in een sleur, niet in staat om voorbij een wegversperring te komen, zelfs niet nadat hij drfosterspub.com/is-modafinil-een-gereguleerde-stof/ het hoogtepunt van cognitieve functie heeft bereikt. “Ik ren en ik ren, maar er is nergens meer de moeite waard om naar toe te rennen”, klaagt hij, niet in staat om de barrières te doorbreken die hem ervan weerhouden om conceptueel vooruit te komen. Maar hoewel ‘Modafinil Blues’ in zekere zin de manifestatie zou kunnen zijn van Dear’s tijd die hij tussen ‘Beams’ en nu doorbracht, is het ook een teken dat hij terug is, klaar om door te gaan met het maken van oscillerende dansmuziek terwijl hij ook een kijkje in zijn psyche geeft.